بسم رب الشهداء و النبیین و الصدیقین



                             

« السلام علیک یا باقر العلوم (ع)  »

بین نماز ، وقت دعا گریه می کنی

با هر بهانه در همه جا گریه می کنی

در التهاب آهِ خودت آب می شوی

می سوزی و بدون صدا گریه می کنی

هر چند زهر قلب تو را پاره پاره کرد

اما به یاد کرب و بلا گریه می کنی

اصلاً خود تو کرب و بلای مجسّمی

وقتی برای خون خدا گریه می کنی

آب خوش از گلوی تو پایین نمی رود

با ناله های وا عطشا گریه می کنی

با یاد روزهای اسارت چه می کشی ؟

هر شب بدون چون و چرا گریه می کنی

با یاد زلفِ خونی سرهای نی سوار

هر صبح با نسیم صبا گریه می کنی

           

                              


                        یک عمر سوخت قلب تو از کینه هشام آن دشمن سیاه دل بى حیاى تو

                       تنها نه در عزاى تو چشم بشر گریست آن دشمن سیاه دل بى حیاى تو

                      اى خفته همچو گنج، به ویرانه بقیع پر مى‏ زند کبوتر دل، در هواى تو

                      در را به روى امت اسلام بسته‏ اند آن گمرهان که بى خبرند از صفاى تو

ابوجعفر، محمد بن علی الباقر، مشهور به محمد باقر امام پنجم شیعیان که آن‌ها از وی با عنوان امام محمد باقر یاد می‌کنند. کنیه‌اش ابوجعفر و باقرالعلوم‏ زادهٔ سوم صفر یا نخست رجب سال ۵۷ هجری در مدینه. پدرش ابومحمد علی بن الحسین زین العابدین (امام چهارم شیعه) و مادرش فاطمه بنت حسن بن علی است.                                                                           حضرت امام محمد باقر ( ع ) 19 سال و ده ماه پس از شهادت پدر بزرگوارش حضرت امام زين العابدين ( ع ) زندگى كرد و در تمام اين مدت به انجام دادن وظايف خطير امامت , نشر و تبليغ فرهنگ اسلامى , تعليم شاگردان , رهبرى اصحاب و مردم , اجرا كردن سنتهاى جد بزرگوارش در ميان خلق , متوجه كردن دستگاه غاصب حكومت به خط صحيح رهبرى و راه نمودن به مردم در جهت شناخت رهبر واقعى و امام معصوم , كه تنها خليفه راستين خدا و رسول (ص) در زمين است , پرداخت و لحظهاى از اين وظيفه غفلت نفرمود .                                                            سرانجام در هفتم ذيحجه سال 114 هجرى در سن 57 سالگى در مدينه به وسيله هشام مسموم شد و چشم از جهان فروبست .                                                                                 پيكر مقدسش را در قبرستان بقيع - كنارپدر بزرگوارش - به خاك سپردند.
در کتب و روایات اسلامی آمده است که : امام پنجم معتدل القامه، دارای چهره ای جذاب و موهای مجعد و گندمگون بود. خال هاشمی بر گونه داشت و خال سرخ رنگی بر بدن. مناسب الاعضا، خوش صدا و گردن سفید بود، که اغلب این صفات، صفات پیامبر اکرم (ص) است.       امام پنجم دائم الحزن بود زیرا 4 سال داشت که واقعه کربلا را درک کرد دائما اشک میریخت، پیشانیش از کثرت سجده پینه کرده بود ، چشمانش از کثرت اشک آب آلود بود . او مجسمه تواضع و ادب بود و معدن علم و فضیلت . محضرش مرکز علما و دانشمندان و خطبا و محدثین و شعرا بود .

                 
                        

                                              جرعه ای از نور

            قالَ امام باقر (ع):

• همانا خداوند عزّوجلّ کسی را که در میان جمع به شوخی وبذله گویی بپردازد و در کلام او فحش و ناسزا نباشد٬ دوست می دارد.
• منبع : اصول کافی٬ج٢/ص۶۶٣ ٬حدیث۴.

              قالَ امام باقر (ع):

• ار حقّ مؤمن بر برادر مو٬منش این است که گرسنگی او را سیر کند٬ و برهنگی او را بپوشاند٬ و اندوه و ناراحتی او را بر طرف سازد٬ و قرضش را بپردازد و چون از دنیا رفت به جای او خانواده و فرزندانش را سرپرست باشد.
• منبع : الکافی 2/169
  

                          

                                        اى که احمد مبتلاى روى توست
                                         خرّمى باغ زهرا بوى توست
                                         اى تمام اهل عالم سائلت
                                         لعن و نفرین خدا بر قاتلت

                                  یا باقر از فرط غمت افسرده گشتیم
                                   از غصه جانسوز تو پژمرده گشتیم
                                   هر شیعه در دل حجله داغ تو بسته
                                    سنگینى داغت دل ما را شکسته

برخی از سخنان امام(ع):

1. دروغ خرابى ايمان است.
2. مؤمن،ترسو و حريص و بخيل نمى شود.
3. همانا خداوند با حيا و بردبار را دوست مى دارد.
4. آنكه خشمش را از مردم باز دارد خداوند عذاب قيامت را از او باز دارد.
5. آنانكه امر به معروف و نهى از منكر را عيب مى دانند بد مردمانى هستند^.