آن شب آسمان مکّه ستاره باران شده بود و ساکنان عرش ملکوت برای تحویل دادن امانت خود به زمین آمده بودند. در همان زمان کنگره های کاخ کسری فرو ریخت و آتشکده های فارس به خاموشی گرائید و پی آمد این تولد شیاطین و طاغوت ها گریختند و بت های جاهلی یکی پس از دیگری سقوط کردند. نور ایمان به سراسر دنیا تابید و پیام اسلام در قلب ها نفوذ کرد و بشر از چنگال ظلم و جهل، نجات یافت.

آسمان ها و زمین امشب نورباران است. بر لب عرشیان از شوقِ گل، عشق و سرور جاری است. زمین، گل باران وفضا سرشار از عطر مشک و عود است. شهر مکه، میلاد آخرین سفیر الهی، رسول حق و رحمت را انتظار می کشد؛ آن که نقش نگین انبیا است. ناگاه در این فضای پر از عطر و نور، خداوند دسته گلی را به آمنه عطا نمود و زمین و فلک غرق سرور و شادی شد و ملائکه فوج فوج برای عرض تبریک به زمین آمدند.

ز آسمان دل من خورشید و مه برآمد

شب میلاد احمد(ص) با پور حیدر آمد

همه شادی نمایید که میلاد نبی شد

جلوه ی نور صادق ز بعدش منجلی شد

عید شما مبارک

حضرت محمّد (ص) :

زيرك‏ترين شما كسى است كه بيشتر از ديگران به ياد مرگ باشد ودور انديش‏ترين شما آماده‏ترينتان براى آن‏است. (1142/3؛ اعلام الدين: 333)

 امام جعفر صادق (ع): 

هر که خدا رابشناسد ترس او در دلش می افتد و هر از خدا ترسان باشد نفسش از دنیا باز می ماند.  (جهاد النفس، ص 83)

روزى ابوحنيفه براى استفاده از محضر مقدس حضرت صادق عليه السلام به حضور آن حضرت مشرف گرديد. هنگامى كه آن حضرت بيرون رفتند به عصا تكيه كردند.

ابو حنيفه به حضرت عرض كرد كه: اى پسر رسول خدا هنوز به سنى نرسيده ايد كه نياز به عصا داشته باشيد.

حضرت فرمود: آرى همينطور است و من احتياجى به عصا ندارم ولى چون اين عصا متعلق به رسول خداست براى تبرك و تيمن بدست گرفته ام.

ابوحنيفه خود را به طرف عصا كشانيد و اجازه خواست كه آن را ببوسد. امام صادق عليه السلام آستين خود را بالا زد و بازوى خويش را برهنه نمود و فرمود: تو مى دانى كه اين پاره اى از بدن رسول خدا و اين موى و پوست از موى و پوست مبارك آن حضرت است. تو اين را نمى بوسى و مى خواهى چوب را ببوسى.