«برنامه امر بمعروف و نهی از منکر»:

ایزد متعال در قرآن کریم میفرماید: «هستید بهتر امتی که آورده شد از مردمان میفرمایید بخوبی (امر بمعروف) و باز میدارید از ناشایسته (نهی از منکر) و میگروید بخداوند...

«سوره آل­عمران آیه107»

و باز میفرماید: «مردان با ایمان و زنان یا ایمان برخی از آنان دوستان برخی دیگر امر میکنند بکارهای شایسته و نهی میکنند از ناشایسته و بر پا میدارند نماز را و میدهند زکات را و فرمان میبرند خدا و رسولش را...»

«سوره توبه آیه 73»

رسول اکرم صلی الله علیه وآله فرمودند: «همیشه امت من در خیر و خوشبختی بسر میبرند ما دامی که به کارهای نیک فرمان دهند و از کارهای ناروا جلوگیری نمایند و در نیکوکاری همکاری کنند وقتی این مراقبت و نظارت همگانی از بین رفت برکت از آنان سلب میشود و گروهی از اشرار و بداندیشان آنان بر آنان مسلط میشوند آنگاه در زمین و آسمان دادرسی و یار و یاوری پیدا نمیکنند».

حضرت امیر المؤمنین علیه السلام روزی خطبه­ای خواندند پس از حمد و ثنای الهی فرمودند:

«امتهایی که پیش از شما بودند همینکه آلوده به گناه شدند و پیشوایان دین و علما آنان را از این گناهان و مفاسد باز نداشتند و آنان هم به گناهان خویش افزودند.

عذاب و گرفتاریهای عظیم پیدا کردند پس شما امر به معروف و نهی از منکر کنید و بدانید که عمل به این دو وظیفه بزرگ نه اجل و مرگ کسی را نزدیک میکند و نه روزی کسی را از بین میبرد».

امر به معروف و نهی از منکر واجب و از فروع دین است و جامعه و اجتماع را سالم و زنده نگه میدارد و باعث پیشرفت و تمدن و روشن فکری میباشد.

امر به معروف وادار کردن مردم بکار نیک و پسندیده و نهی از منکر جلوگیری از کارهای زشت و منافی دین مقدس اسلام است.

و اگر امر به معروف و نهی از منکر متوقف است بر اقدام دسته جمعی باید به همیدگر پیوندند تا عده کافی فراهم شود.

و نباید ترک شود زیرا جامعه مانند کشتی است پس اگر ناکسی یافته شد که کشتی را سوراخ میکند باید دیگران او را باز دارند و جلوگیری کنند زیرا سوراخ شدن کشتی باعث غرق آن و نابودی مردم میباشد.

آری ای نو باوگان و ای جوانان عزیزم آیا چنین نیست؟ بیاد آورید حدیث پیغمبر گرامی صلی الله علیه وآله و این عبارت را «... وقتی این مراقبت و نظارت همگانی از بین رفت برکت از آنان سلب میشود و گروهی از اشرار و بداندیشان آنان بر آنان مسلط میشوند...»

آیا دیده نمیشود که بدبختی از هر سو بما حمله میکند و زیانکاران بما مسلط میشوند و نزول خواری و دکتاتوری و مفاسد اجتماعی و نا امنیت و جنایتکاران و بدان روز بروز بازارشان رونق پیدا میکند.

انتقاد راه تکامل است:

در روزنامه اطلاعات (شماره 15627 تاریخ 14/3/7) میخواندم که ستار خواننده و و آوازخوان کاباره­ها خود را هنرمند دانسته و درآمد ماهیانه­اش از آوازه خوانی صدهزار تومان است».

عجب!! عجب!!

راستی: بیعاری و مستی و خلاف قانون خداوند متعال بجا آوردن هنر است.

و از دیدگاه عقل و خردمندی میتوان به او هنرمند گفت یا اینکه حیثیت و آبروی این کلمه­ی پاک و مقدس برده شد.

راستی: نمیتوان با این پول کلان صدهزار تومان صدهزار نفر گرسنه را سیر و سیراب کنیم و ده­ها نفر بی خانمان و بیچارگان را به زندگی مناسب برسانیم؟؟...

راستی: یک آوازخوان باید صدهزار تومان ماهیانه درآمد داشته باشد و صرها نفر از گرسنگی ناله کنند. و ده­ها نفر مستمند از نداشتن خودکشی کنند.؟؟...

راستی: یک خواننده باید صدهزار تومان ماهیانه داشته باشد و مراکز فساد را زنده کند و کشتی ملت را غرق نماید و مردم را بیچاره نموده و هیچ کس حق اعتراض نداشته باشد و امر به معروف و نهی از منکر نکند؟؟...

بیندیشید، فکر کنید، احساس مسئولیت نمایید و این دو اصل مهم و با عظمت را زنده کنید و جامعه خویش را از گرداب جهالت و نادانی و چنگال استعمار و مفاسد اجتماعی نجات دهید تا مسلمانان واقعی و آگاه باشید. [1].

مراتب امر بمعروف...:

امر بمعروف و نهی از منکر مراتبی دارد:

1- قلبی: اظهار ناراحتی قلبی در مقابل منکر و کار زشت مانند روترش کردن، دوری کردن و رو گرداندن، ترک رفت و آمد و مانند اینها است بطوری که به طرف بفهماند که از کار بد او ناراضی است و از او میخواهد که ترک کند.

2- و باید احتمال بدهد که اثری کند و امر و نهی در مکتب جرم تأثیر کند و او را باز دارد پس در صورتی که بدانیم که بر آن ترتیب اثر نخواهد داد واجب نیست.

3- و این وظیفه مقدس جایی واجب است که مرتکب گناه و حرام تکرار گناه کند و قصد ادامه آن را دارد پس اگر بدانیم خود او از کار زشت و ناروا دست کشیده و پشیمان گشته نهی لازم و واجب نیست.

4- و از امر بمعروف و نهی از منکر هیچ گونه ضروری متوجه او نشود بلکه نباید باعث ضرر جانی یا آبرویی و یا مالی بر او یا خویشان و آشنایان شود.

این بود مختصری از مسؤلیت مشترک مسلمان (امر به معروف و نهی از منکر) که برای هر فردی قائل شده و مسئول اعمال دیگران قرار داده است.

انواع محرمات:

محرمات اسلامی بسیارند و برای اینکه نوجوانان آشنایی چند پیدا کنند تا دوری از آنها کنند و دیگران را بازدارند  به ذکر چندتایی آن میپردازیم:

1- ایمنی از خشم خدا.

2- سجده بجا آوردن برای غیر خداوند و شرک به او جل جلاله.

3- گمراه کردن مردم از راه و دین خدا.

4- یأس و نا امیدی از رحمت پروردگار.

5- عدم پرداخت حقوق خداوند و اعراض و دوری از ذکر او جل جلاله.

6- اذیت و آزار رساندن به مردم.

7- تضییع حقوق مردم و عدم پرداخت حقوق آنان.

8- قطع راه بر مردم و ظلم و تعدی به آنان.

9- کم فروشی و دست بردن در ترازو و غش در معامله «مانند جنسی را بظاهر طوری نشان دهد که حقیقت آن طوری دیگر است».

10- رشوه گرفتن برای حکم چه حق و چه ناحق باشد.

11- کمک به ظلم و ستم و ستمگران در ستم بر مظلومین.

12- قطع عضو یا مجروح یا قتل دیگران.

13- تراشیدن ریش که در طبیعت نشانه تشخیص مرد از زن میباشد و قطع نمودن انسان برخی از اعضای خویش را و یا از بین بردن نیروی خود مانند کور کردن چشم خود.

14- میخوارگی و آشامیدن هر مایع مست کننده­ای (مشروبات الکلی و آبجو).

15- خوردن از سفره­ای که در آن شراب نهاه شده است.

16- خوردن و نوشیدن در ظرفهای طلا و نقره.

17- خوردن گوشت حیوان مرده و گوشت خوک یا گوشتهای حرام دیگر.

18- خوردن و آشامیدن چیزهای نجس و سایر محرمات مانند خاک.

19- ربا و نزول خواری.

20- حسد ورزیدن.

21- دروغگویی.

22- دزدی.

23- خیانت و نیرنگ.

24- تهمت و افتراء.

25- اسراف و تبذیر.

26- استمناء (جلق).

27- زنا.

28- لوط.

29- مساحقه (همجنس بازی زنان).

30- نگاه به نامحرم و لمس بدن او.

31- موسیقی و آوازخوانی و گوش دادن به آنها و رقصیدن.

32- شطرنج بازی و نرد و قمارهای شبیه آن. (قمار بازی)

33- ساختن آلات لهو و موسیقی و قمار و صلیب.

34- ساختن مجسمه­ی موجودات جاندار (مجسمه سازی)

35- مدح و ستودن ظلم و ستمگر و کسی که در خور آن نباشد.

36- قطع رحم به معنای ترک نیکو کردن به خویشاوندان.

37- سخن چینی و فتنه­گری.

38- فاش نمودن راز دیگران.

39- نافرمانی فرزندان از والدین و اطاعت ننمودن و اذیت کردن.

40- احتکار.

41- خویشتن را به مهلکه انداختن و خودکشی.

42- غیبت و بدگویی پشت سر دیگران.

43- سحر و جادو و کاهنی و شعبده­بازی.

44- نفاق و دورویی.

45- واسطه­گری حرام راهنمون شدن به زنا یا لواط.

46- ارتکاب عمل جنسی با حیوانات.

47- شهرت دادن فاحشه میان مردم.

48- زینت نمودن مرد خود را به طلا و پوشیدن ابریشم.

49- شبیه کردن مرد خود را به زن در میان مردم.

50- سرود اشعار عاشقانه درباره زن یا پسر معیّن.

51- زندانی نمودن کسی بدون استحقاق.

52- ناسزا گفتن به خداوند متعال و پیامبران و امامان علیهم السلام و دین و قرآن و مذهب.

53- مس دست و یا جای دیگر بدن انسان با نام خدا بدون وضوء و نیز در حال جنابت و حیض.

54- مس دست یا جای دیگر با خط قرآن بدون وضوء و نوشتن آن با مرکب نجس.

55- آلوده کردن خط و ورق قرآن به نجاست.

56- کوشش در خراب نمودن مساجد.

57- کسی را نزد ظالمان بد جلوه دادن.

58- شهادت دروغ و کتمان حق.

59- نسبت دادن زنا یا لواط یا گناهان دیگر به مردم.

60- افساد در زمین.

61- بی­حجابی زنان و مکشوف ساختن موی و تن خود را در دیدگاه مردان بیگانه.

62- اختلاط و آمیزش آزاد پسر و دختر بطور حرام و ناشایسته.

63- دست دادن بنا محرم و بیگانه (زن یا مرد).

64- نگاه کردن به عورتین هر کس دیگر از زن و مرد غیر از همسر خود.

65- شرط­بندی برای بردو باخت بهر وسیله­ای که باشد.

66- سرکشی به خانه همسایگان.

67- پوشیدن لباس بشکل غیر معمول که میان مردم انگشت نما و معروف سازد و آنرا (لباس الشهرة) نامند.

68- تدلیس: (قیافه­ی زن را جلوه دادن بنا حق بر کسی که اگر او را پسندد با او ازدواج نماید).

69- توسعه­ی مفاسد و کمک به انتشار و ترویج گناه.

70- نگهداری کتابهای گمراه کننده که احتمال میرود او و یا کسی دیگر را گمراه کند.

71- مهاجرت به بلادی که بسبب آن در دین انسان نقصان حاصل شود.

72- دفن مسلمان در گورستان کافران و بالعکس.

73- تعصب در امور باطل و بیهوده.

74- جدال به ناحق.

75- کندن موی و خراشیدن صورت برای زن در سوگ فرزند.

76- گریبان پاره کردن برای مرد در سوگ زن یا فرزند.

77- تکبر.

78- نجس کردن مسجد و حرمهای پیغمبر و ائمه اطهار علیهم السلام.

79- توقف در مسجد در حال جنابت یا حیض.

80- شکافتن قبر مسلمان.

81- پشت بقبله و یا رو بقبله ادرار و تغوط کردن.

82- تغوط کردن بر روی قبور مؤمنان.

83- انجام عمل زناشویی در حال حیض.

84- انجام عمل زناشویی پیش از طواف نساء برای کسی که جهت حج یا عمره احرام بسته است. [2].

85- کشف عورت نزد بیننده محترم.

86- بکار بردن هر چیزی که به بدن زیان فراوانی برساند.

87- بدعت گزاردن و آن چیزی که از دین نباشد از دین شمارد.

88- گذاشتن قرآن در اختیار کافر مگر برای ارشاد و هدایت.

89- تصرف در مال وقف بر خلاف نظر واقف.

90- جلوگیری از یاد خدا در مساجد.

91- شکستن عهد با خداوند که برای انجام کار خیر و یا ترک کار شر بسته بود.

92- ترک کار خیری که برای خداوند متعال نذر و یا سوگند خورده بود.

93- ریاکاری و عبادت کردن برای خودنمایی.

94- فحش و ناسزاگویی به مؤمن و شعر گفتن در مذمت و توهین و خوار ساختن او.

95- خوردن مال یتیم و ضایع کردن حق او.

96- فرار از جنگ.

97- ترک واجبات اسلامی.

98- سبک و حقیر شمردن هر یک از گناهان.

99- خشنودی و رضایت نسبت به گناهان.

100- اصرار بر گناهان صغیره و کوچک.

و محرمات دیگر...

آری از هر چیزی که موجب فساد و بدبختی گردد و جامعه را نابود و منحط سازد باید از آن جلوگیری شود و برای هر چیز قانونی باشد.

و اسلام تنها قانونی است که انسانها و پیروانش را سعادتمند مینماید در جایی که به قوانین اسلام عمل شود و اگر ملت و مردم به اسلام آن گونه که خداوند آن را فرو فرستاده است عمل نماید بدون شک درمان و شفایکامل را نصیب خود نموده زیرا زیربنای اسلام: فطرت، حیات و زندگی نور و آرامش، صلحو صفا میباشد.

«نوجوانان اسلام مکتب و دین شما است»