«برنامه امر بمعروف و نهی از منکر»:
ایزد متعال در قرآن کریم میفرماید: «هستید بهتر امتی که آورده شد از مردمان میفرمایید بخوبی (امر بمعروف) و باز میدارید از ناشایسته (نهی از منکر) و میگروید بخداوند...
«سوره آلعمران آیه107»
و باز میفرماید: «مردان با ایمان و زنان یا ایمان برخی از آنان دوستان برخی دیگر امر میکنند بکارهای شایسته و نهی میکنند از ناشایسته و بر پا میدارند نماز را و میدهند زکات را و فرمان میبرند خدا و رسولش را...»
«سوره توبه آیه 73»
رسول اکرم صلی الله علیه وآله فرمودند: «همیشه امت من در خیر و خوشبختی بسر میبرند ما دامی که به کارهای نیک فرمان دهند و از کارهای ناروا جلوگیری نمایند و در نیکوکاری همکاری کنند وقتی این مراقبت و نظارت همگانی از بین رفت برکت از آنان سلب میشود و گروهی از اشرار و بداندیشان آنان بر آنان مسلط میشوند آنگاه در زمین و آسمان دادرسی و یار و یاوری پیدا نمیکنند».
حضرت امیر المؤمنین علیه السلام روزی خطبهای خواندند پس از حمد و ثنای الهی فرمودند:
«امتهایی که پیش از شما بودند همینکه آلوده به گناه شدند و پیشوایان دین و علما آنان را از این گناهان و مفاسد باز نداشتند و آنان هم به گناهان خویش افزودند.
عذاب و گرفتاریهای عظیم پیدا کردند پس شما امر به معروف و نهی از منکر کنید و بدانید که عمل به این دو وظیفه بزرگ نه اجل و مرگ کسی را نزدیک میکند و نه روزی کسی را از بین میبرد».
امر به معروف و نهی از منکر واجب و از فروع دین است و جامعه و اجتماع را سالم و زنده نگه میدارد و باعث پیشرفت و تمدن و روشن فکری میباشد.
امر به معروف وادار کردن مردم بکار نیک و پسندیده و نهی از منکر جلوگیری از کارهای زشت و منافی دین مقدس اسلام است.
و اگر امر به معروف و نهی از منکر متوقف است بر اقدام دسته جمعی باید به همیدگر پیوندند تا عده کافی فراهم شود.
و نباید ترک شود زیرا جامعه مانند کشتی است پس اگر ناکسی یافته شد که کشتی را سوراخ میکند باید دیگران او را باز دارند و جلوگیری کنند زیرا سوراخ شدن کشتی باعث غرق آن و نابودی مردم میباشد.
آری ای نو باوگان و ای جوانان عزیزم آیا چنین نیست؟ بیاد آورید حدیث پیغمبر گرامی صلی الله علیه وآله و این عبارت را «... وقتی این مراقبت و نظارت همگانی از بین رفت برکت از آنان سلب میشود و گروهی از اشرار و بداندیشان آنان بر آنان مسلط میشوند...»
آیا دیده نمیشود که بدبختی از هر سو بما حمله میکند و زیانکاران بما مسلط میشوند و نزول خواری و دکتاتوری و مفاسد اجتماعی و نا امنیت و جنایتکاران و بدان روز بروز بازارشان رونق پیدا میکند.
انتقاد راه تکامل است:
در روزنامه اطلاعات (شماره 15627 تاریخ 14/3/7) میخواندم که ستار خواننده و و آوازخوان کابارهها خود را هنرمند دانسته و درآمد ماهیانهاش از آوازه خوانی صدهزار تومان است».
عجب!! عجب!!
راستی: بیعاری و مستی و خلاف قانون خداوند متعال بجا آوردن هنر است.
و از دیدگاه عقل و خردمندی میتوان به او هنرمند گفت یا اینکه حیثیت و آبروی این کلمهی پاک و مقدس برده شد.
راستی: نمیتوان با این پول کلان صدهزار تومان صدهزار نفر گرسنه را سیر و سیراب کنیم و دهها نفر بی خانمان و بیچارگان را به زندگی مناسب برسانیم؟؟...
راستی: یک آوازخوان باید صدهزار تومان ماهیانه درآمد داشته باشد و صرها نفر از گرسنگی ناله کنند. و دهها نفر مستمند از نداشتن خودکشی کنند.؟؟...
راستی: یک خواننده باید صدهزار تومان ماهیانه داشته باشد و مراکز فساد را زنده کند و کشتی ملت را غرق نماید و مردم را بیچاره نموده و هیچ کس حق اعتراض نداشته باشد و امر به معروف و نهی از منکر نکند؟؟...
بیندیشید، فکر کنید، احساس مسئولیت نمایید و این دو اصل مهم و با عظمت را زنده کنید و جامعه خویش را از گرداب جهالت و نادانی و چنگال استعمار و مفاسد اجتماعی نجات دهید تا مسلمانان واقعی و آگاه باشید. [1].
مراتب امر بمعروف...:
امر بمعروف و نهی از منکر مراتبی دارد:
1- قلبی: اظهار ناراحتی قلبی در مقابل منکر و کار زشت مانند روترش کردن، دوری کردن و رو گرداندن، ترک رفت و آمد و مانند اینها است بطوری که به طرف بفهماند که از کار بد او ناراضی است و از او میخواهد که ترک کند.
2- و باید احتمال بدهد که اثری کند و امر و نهی در مکتب جرم تأثیر کند و او را باز دارد پس در صورتی که بدانیم که بر آن ترتیب اثر نخواهد داد واجب نیست.
3- و این وظیفه مقدس جایی واجب است که مرتکب گناه و حرام تکرار گناه کند و قصد ادامه آن را دارد پس اگر بدانیم خود او از کار زشت و ناروا دست کشیده و پشیمان گشته نهی لازم و واجب نیست.
4- و از امر بمعروف و نهی از منکر هیچ گونه ضروری متوجه او نشود بلکه نباید باعث ضرر جانی یا آبرویی و یا مالی بر او یا خویشان و آشنایان شود.
این بود مختصری از مسؤلیت مشترک مسلمان (امر به معروف و نهی از منکر) که برای هر فردی قائل شده و مسئول اعمال دیگران قرار داده است.
انواع محرمات:
محرمات اسلامی بسیارند و برای اینکه نوجوانان آشنایی چند پیدا کنند تا دوری از آنها کنند و دیگران را بازدارند به ذکر چندتایی آن میپردازیم:
1- ایمنی از خشم خدا.
2- سجده بجا آوردن برای غیر خداوند و شرک به او جل جلاله.
3- گمراه کردن مردم از راه و دین خدا.
4- یأس و نا امیدی از رحمت پروردگار.
5- عدم پرداخت حقوق خداوند و اعراض و دوری از ذکر او جل جلاله.
6- اذیت و آزار رساندن به مردم.
7- تضییع حقوق مردم و عدم پرداخت حقوق آنان.
8- قطع راه بر مردم و ظلم و تعدی به آنان.
9- کم فروشی و دست بردن در ترازو و غش در معامله «مانند جنسی را بظاهر طوری نشان دهد که حقیقت آن طوری دیگر است».
10- رشوه گرفتن برای حکم چه حق و چه ناحق باشد.
11- کمک به ظلم و ستم و ستمگران در ستم بر مظلومین.
12- قطع عضو یا مجروح یا قتل دیگران.
13- تراشیدن ریش که در طبیعت نشانه تشخیص مرد از زن میباشد و قطع نمودن انسان برخی از اعضای خویش را و یا از بین بردن نیروی خود مانند کور کردن چشم خود.
14- میخوارگی و آشامیدن هر مایع مست کنندهای (مشروبات الکلی و آبجو).
15- خوردن از سفرهای که در آن شراب نهاه شده است.
16- خوردن و نوشیدن در ظرفهای طلا و نقره.
17- خوردن گوشت حیوان مرده و گوشت خوک یا گوشتهای حرام دیگر.
18- خوردن و آشامیدن چیزهای نجس و سایر محرمات مانند خاک.
19- ربا و نزول خواری.
20- حسد ورزیدن.
21- دروغگویی.
22- دزدی.
23- خیانت و نیرنگ.
24- تهمت و افتراء.
25- اسراف و تبذیر.
26- استمناء (جلق).
27- زنا.
28- لوط.
29- مساحقه (همجنس بازی زنان).
30- نگاه به نامحرم و لمس بدن او.
31- موسیقی و آوازخوانی و گوش دادن به آنها و رقصیدن.
32- شطرنج بازی و نرد و قمارهای شبیه آن. (قمار بازی)
33- ساختن آلات لهو و موسیقی و قمار و صلیب.
34- ساختن مجسمهی موجودات جاندار (مجسمه سازی)
35- مدح و ستودن ظلم و ستمگر و کسی که در خور آن نباشد.
36- قطع رحم به معنای ترک نیکو کردن به خویشاوندان.
37- سخن چینی و فتنهگری.
38- فاش نمودن راز دیگران.
39- نافرمانی فرزندان از والدین و اطاعت ننمودن و اذیت کردن.
40- احتکار.
41- خویشتن را به مهلکه انداختن و خودکشی.
42- غیبت و بدگویی پشت سر دیگران.
43- سحر و جادو و کاهنی و شعبدهبازی.
44- نفاق و دورویی.
45- واسطهگری حرام راهنمون شدن به زنا یا لواط.
46- ارتکاب عمل جنسی با حیوانات.
47- شهرت دادن فاحشه میان مردم.
48- زینت نمودن مرد خود را به طلا و پوشیدن ابریشم.
49- شبیه کردن مرد خود را به زن در میان مردم.
50- سرود اشعار عاشقانه درباره زن یا پسر معیّن.
51- زندانی نمودن کسی بدون استحقاق.
52- ناسزا گفتن به خداوند متعال و پیامبران و امامان علیهم السلام و دین و قرآن و مذهب.
53- مس دست و یا جای دیگر بدن انسان با نام خدا بدون وضوء و نیز در حال جنابت و حیض.
54- مس دست یا جای دیگر با خط قرآن بدون وضوء و نوشتن آن با مرکب نجس.
55- آلوده کردن خط و ورق قرآن به نجاست.
56- کوشش در خراب نمودن مساجد.
57- کسی را نزد ظالمان بد جلوه دادن.
58- شهادت دروغ و کتمان حق.
59- نسبت دادن زنا یا لواط یا گناهان دیگر به مردم.
60- افساد در زمین.
61- بیحجابی زنان و مکشوف ساختن موی و تن خود را در دیدگاه مردان بیگانه.
62- اختلاط و آمیزش آزاد پسر و دختر بطور حرام و ناشایسته.
63- دست دادن بنا محرم و بیگانه (زن یا مرد).
64- نگاه کردن به عورتین هر کس دیگر از زن و مرد غیر از همسر خود.
65- شرطبندی برای بردو باخت بهر وسیلهای که باشد.
66- سرکشی به خانه همسایگان.
67- پوشیدن لباس بشکل غیر معمول که میان مردم انگشت نما و معروف سازد و آنرا (لباس الشهرة) نامند.
68- تدلیس: (قیافهی زن را جلوه دادن بنا حق بر کسی که اگر او را پسندد با او ازدواج نماید).
69- توسعهی مفاسد و کمک به انتشار و ترویج گناه.
70- نگهداری کتابهای گمراه کننده که احتمال میرود او و یا کسی دیگر را گمراه کند.
71- مهاجرت به بلادی که بسبب آن در دین انسان نقصان حاصل شود.
72- دفن مسلمان در گورستان کافران و بالعکس.
73- تعصب در امور باطل و بیهوده.
74- جدال به ناحق.
75- کندن موی و خراشیدن صورت برای زن در سوگ فرزند.
76- گریبان پاره کردن برای مرد در سوگ زن یا فرزند.
77- تکبر.
78- نجس کردن مسجد و حرمهای پیغمبر و ائمه اطهار علیهم السلام.
79- توقف در مسجد در حال جنابت یا حیض.
80- شکافتن قبر مسلمان.
81- پشت بقبله و یا رو بقبله ادرار و تغوط کردن.
82- تغوط کردن بر روی قبور مؤمنان.
83- انجام عمل زناشویی در حال حیض.
84- انجام عمل زناشویی پیش از طواف نساء برای کسی که جهت حج یا عمره احرام بسته است. [2].
85- کشف عورت نزد بیننده محترم.
86- بکار بردن هر چیزی که به بدن زیان فراوانی برساند.
87- بدعت گزاردن و آن چیزی که از دین نباشد از دین شمارد.
88- گذاشتن قرآن در اختیار کافر مگر برای ارشاد و هدایت.
89- تصرف در مال وقف بر خلاف نظر واقف.
90- جلوگیری از یاد خدا در مساجد.
91- شکستن عهد با خداوند که برای انجام کار خیر و یا ترک کار شر بسته بود.
92- ترک کار خیری که برای خداوند متعال نذر و یا سوگند خورده بود.
93- ریاکاری و عبادت کردن برای خودنمایی.
94- فحش و ناسزاگویی به مؤمن و شعر گفتن در مذمت و توهین و خوار ساختن او.
95- خوردن مال یتیم و ضایع کردن حق او.
96- فرار از جنگ.
97- ترک واجبات اسلامی.
98- سبک و حقیر شمردن هر یک از گناهان.
99- خشنودی و رضایت نسبت به گناهان.
100- اصرار بر گناهان صغیره و کوچک.
و محرمات دیگر...
آری از هر چیزی که موجب فساد و بدبختی گردد و جامعه را نابود و منحط سازد باید از آن جلوگیری شود و برای هر چیز قانونی باشد.
و اسلام تنها قانونی است که انسانها و پیروانش را سعادتمند مینماید در جایی که به قوانین اسلام عمل شود و اگر ملت و مردم به اسلام آن گونه که خداوند آن را فرو فرستاده است عمل نماید بدون شک درمان و شفایکامل را نصیب خود نموده زیرا زیربنای اسلام: فطرت، حیات و زندگی نور و آرامش، صلحو صفا میباشد.
«نوجوانان اسلام مکتب و دین شما است»
[1]- راجع به مفاسد موسیقی و آوازخوانی در کتابهای آینده نوشته میشود.
[2]- و محرمات دیگر حج را در فصل حج ذکر کردیم.
